شبکه هاي حسگر بی سیم، نسل جدیدي از سیستم هاي تعبیه شده بلادرنگ با محدودیت محاسباتی، انرژي و حافظه هستند که داراي کاربردهاي متنوعی، بخصوص در مواردي که استفاده از شبکه هاي سنتی امکان پذیر نیست می باشند. از آنجاییکه در این شبکه ها، مساله انرژي یک چالش مهم محسوب میگردد، استفاده از مدل هاي خوشه بندي را میتوان راه حلی براي غلبه بر این مشکل در نظر گرفت. در این ساختار، نودهاي حسگر دریک سري خوشه، گروه بندي می شوند و یک نود مرکزي به عنوان نود سرخوشه انتخاب می گردد. انتخاب سرخوشه مناسب، به صورت چشمگیري مصرف انرژي را در این شبکه ها کاهش می دهد که این کاهش مصرف انرژي، منجر به افزایش طول عمر شبکه می گردد. از این رو، در این رویکرد بر خلاف مطالعات گذشته، یک روش فازي براي انتخاب سرخوشه پیشنهاد شده است. این روش بر مبناي سه توصیف گر انرژي، پراکندگی و مرکزیت گره ها می باشد و شبیه سازي نشان می دهد نسبت به مواردي که سرخوشه تنها براساس یک سري اطلاعات محلی انتخاب می شود، افزایش قابل توجهی در طول عمر شبکه مشاهده می گردد.